De video “Pulse” neemt de kijker mee in een speculatieve wereld waarin textiel tot leven komt. Het textiel verschuift, trekt samen, zet uit en ademt op een manier die doen denken aan de bewegingen en reacties van een levend wezen. Dankzij de focus op de materialiteit van het textiel wordt de kijker uitgedaagd om zelf ook op een andere manier te kijken naar de eigen omgeving.

Met zogenaamde 'shape changing textiles', oftewel textiel dat actief van vorm kan veranderen, onderzoekt Pauline van Dongen de relatie tussen mens en kleding. Ons rationeel denken is altijd verweven met subjectieve waarneming en gevoel, en in een wereld van textiel en kleding zijn het tactiele en zintuiglijke bij uitstek belangrijk bij het vormgeven van onze ideeën en ontwerprichtingen. Deze video laat zien hoe materialen, zoals textiel, vol energie zitten, energie die hen de neiging geeft om patronen, ritmes en veranderende vormen aan te nemen, waardoor ze een heel eigen karakter krijgen. Wat betekenen deze nieuwe vormen van textiel voor de relatie tussen mens en kleding? Wordt deze intiemer als textiel een levendige deelnemer is aan deze tactiele dialoog?

Pauline van Dongen is modeontwerper en onderzoeker gespecialiseerd in ‘smart textiles and clothing’. Haar ontwerpstudio, opgericht in 2013 en gevestigd in Arnhem, ontwikkelt alternatieven voor mode door te onderzoeken hoe technologie nieuwe waarde en betekenis aan kleding kan toevoegen en de manier waarop we de wereld ervaren kan verrijken. De studio kreeg internationale erkenning met projecten als het Solar Shirt, Phototrope en Issho. Het werk onderscheidt zich door een materiaalgedreven ontwerpaanpak en de aandacht voor de zintuiglijke ervaring in de alledaagse context van kleding. Het onderzoek op gebied van “Shape Changing Textiles” is een van de drie onderzoeksgebieden, naast ‘Solar Textiles’ en “Textiles, Touch and Wellbeing”.

Regisseur & cinematografie: Thijs Hupkens
Scenario: Yosser Dekker, Pauline van Dongen, Thijs Hupkens
Design- en set assistent: Antonia Möltgen
Elektrotechniek: Adriaan de Man

Met dank aan de Technische Universiteit Eindhoven